1998թ.-ին Ռոբերտ Քոչարյանը ԼՏՊ-ի հրաժարականից հետո հայտարարում է, որ ՀՀ Սահամանդրությունը իրեն թույլ չի տալիս առաջադրվել ՀՀ նախագահի պաշտոնին, սակայն մի քանի օր անց, նա մի թուղթ է ներկայացնում, որով փաստում է , որ իբրև թե վերջին 10 տարում բնակվել է Հայաստանի Հանրապետությունում:
Սա մեկ գործ, փաստաթղթեր կեղծելու համար:
1999թ.-ի խորհրդրանական ընտրություններից հետո Ռ.Քոչարյանն ու Ս.Սարգսյանն այլևս դառնում են չխաղացող ֆիգուրներ: Հենց այդ շրջանում Ս.Սարգսյանը զրկվեց ՆԳ և ԱԱ նախարարի պաշտոնից: Բայց հետաքրքիր զուգադիպությամբ, անհասկանալի պայմաններում սկսեցին սպնվել Վազգեն Սարգսյանի զինակից ընկերները, իսկ հետո արդեն հայտնի հոկտեմբերի 27-ը եղավ: Հենց այդ թվականին էր, որ Ռ.Քոչարյանը ՀՀ քաղաքական ուժերին փորձում էր համոզել, որ Մեղրին փոխանակեն Լաչինի միջանցքի հետ:
2003թ.-ի խորհրդարանական և նախագահական ընտրություններին միջազգային հանրությունը տվեց խիստ բացասկական արձագանք, փակ էին Երևան մտնող ճանապարհները, ձերբակալվում էին բոլոր նրանք ,ովքեր հանդգնում էին դեմ խոսել:
2004թ. ապրիլին սկսեցին ցրել ընդդիմության ցույցերը, իսկ ընդդիմության գրասենյակները թալանվում էին, աշխատակիցները՝ ձերբակալվում էին:
Այդ տարիների ընթացքում Ռ.Քոչարյանի և իր ընտանիքի ունեցվածքը ավելացավ ոչ թե մի քանի անգմ, այլ մի քանի հարյուր անգամ, հազար անգամ…
Ազգի դավաճան էլ ո՞նց է լինում…
