Իր ծնվելուց մեկ օր առաջ երեխան հարցրեց Աստծուն՝
– Ասում են՝ վաղն ինձ Երկիր են ուղարկում: Ես այնտեղ ինչպե՞ս կապրեմ, չէ՞ որ այնքան փոքր և անպաշտպան եմ:
Աստված պատասխանեց՝
– Ես քեզ հրշետակ կնվիրեմ, ով քեզ կսպասի և հոգ կտանի քո մասին:
Երեխան մտածեց, նորից ասաց՝
– Այստեղ՝ Երկնքում, ես միայն երգում և ծիծաղում եմ, դա ինձ բավարար է երջանկության համար:
Աստված պատասխանեց՝
– Քո հրեշտակը կերգի և կժպտա քեզ համար, դու նրա սերը կզգաս և երջանիկ կլինես:
– Օ: Բայց ես նրան ինչպե՞ս կհասկանամ, չէ՞ որ նրա լեզուն չգիտեմ,- հարցրեց երեխան՝ անթարթ նայելով Աստծուն:- Իսկ ի՞նչ անեմ, եթե ուզենամ քեզ դիմել:
Աստված մեղմորեն դիպավ երեխայի գլխին ևա ասաց՝
– Քո հրեշտակը ձեռքերդ կմիացնի և քեզ կսովորեցնի աղոթել:
Հետո երեխան հարցրեց՝
– Ես լսել էի, որ Երկրի վրա չար կա: Ինձ ո՞վ կպաշտպանի:
– Քո հրեշտակը քեզ կպաշտպանի՝ նույնիսկ սեփական կյանքը վտանգելով:
– Ես կտխրեմ, քանի որ չեմ կարողանա այլևս քեզ տեսնել…
– Քո հրեշտակը քեզ իմ մասին ամեն ինչ կպատմի և ցույց կտա ճանապարհը՝ ինչպես վերադառնալ ինձ մոտ: Այնպես որ, ես միշտ քեզ հետ կլինեմ:
Այդ պահին Երկրից ձայներ լսվեցին, և երեխան արագ հարցրեց՝
– Աստվա՛ծ, ասա ինձ, ի՞նչ է իմ հրեշտակի անունը:
– Նրա անունը նշանակություն չունի: Դու նրան պարզապես «Մայրիկ» կանվանես:
